یکی میگفت خوب کاری کردن که جولوی مجلس تجمع کردن، لاریجانی **** به خودش جرائت داده بالای حرف رهبری هم حرف بزنه. گفتم خب اگه کارش ایراد قانونی داشت، به مردم نیست که بریزن تو خیابون و بهش فحش بدن. از طریق همون مراجع قضایی که به شبهه ی تقلب تو انتخابات رسیدگی کردن، باید به این جریان رسیدگی میشد. گفت که این چه حرفیه میزنم. این **** رو حرف ولی امر مسلمین حرف زده، یعنی جولوی اسلام صف کشیده، امام خمینی گفت حتی اگه من هم از خط اسلام منحرف بشم مردم نمیزارن و منو هم مثل شاه میکشن پایین. ما باید جولوی انحراف از اسلام رو بگیریم. بهش گفتم یعنی اگه ما دیدیم که خود رهبری هم خلاف اسلام عمل کرد باید… هنوز حرفم تموم نشده بود که دیدم چشاش بُراق شده و رنگشم قرمز.. گفت که این غلطا به من و تو نیومده، ما در اون حدی نیستیم که بتونیم استغفرالله از رهبری ایراد بگیریم. شورای خبرگان هم که به کارهای رهبری نظارت داره. می خواستم بگم که خب پس چرا خمینی گفت که… دیدم اولا نرود میخ آهنین درسنگ، دوما اگه این بخث ادامه پیدا کنه یه چیزی میگم بعدش یهو دیدی از لطف جناب آقای سپاهی یهو برود نوشابه ی خانواده در ماتحت، که ابدا فکر نمیکنم تجربه ی خوش آیندی باشه. این شد که بی خیال ادامه ی بحث شدم.
خیییییییییلی وقته خودمو وارد همچین بحث هایی نمیکنم. (مگر تفریحی که معمولا هم از دیدگاهی که بهش اعتقاد ندارم دفاع میکنم، آخه کیفش بیشتره 
). بعضی وقت ها زمان میبره تا درست ببینیم و درست درک کنیم. اگه اهل دیدن باشیم که دیر یا زود عینک تیره ی تعصب رو از روی چشممون بر میداریم تا بهتر ببینیم. و اگه اهل دیدن نباشیم که دو دستی به عینکه میچسبیم تا نور محیط اطراف خدای نکرده کورمون نکنه! اگه بخوایم این عینک رو به زور (حتی متعاقد کردن با زور استدلال عقلانی) از چشم کسی برداریم، معمولا نتیجه ی عکس میده. واسه همین معمولا روشم اینه که به یه تلنگر اکتفا می کنم. حداقل واسه خودم، تلنگرها تو تغییر دیدگاه هام خیلی بیشتر تاثیر داشتن تا اطلاعات زورچپونی، برای شما چطور؟
پ.ن1: جالبه نظیر همین استدلال جناب آقای سپاهی رو تو قسمت نظرات یکی از وبلاگ هایی که میخونم دیدم. انگار این نوع طرز تفکر مختص اون آقا نبوده و کسایی دیگه ای هم اینطوری فکر میکننن و یا شاید هم فکرونده میشن!
پ.ن2: روز مرد – پدر مبارک.
خلوتگاه 